Afmetingen: 287mm (lengte) x 236mm (breedte) Aantal onderdelen: 165
De Gloster Meteor kan in veel opzichten worden beschouwd als het door straalmotoren aangedreven equivalent van de Spitfire in Groot-Brittannië. Het was het eerste toestel van een nieuw type gevechtsvliegtuig dat na de introductie van het squadron in juli 1944 nog jarenlang het Britse luchtruim zou blijven bewaken.
De latere F.8-variant was waarschijnlijk de meest effectieve versie van de Meteor en zou in de vijf jaar na de introductie de ruggengraat van de Britse gevechtsvliegtuigen vormen.
Er zijn 1.183 vliegtuigen gebouwd van de F.8. Het was zowel de laatste eenpersoonsjachtvliegtuigvariant van de Meteor als het meest geproduceerde toestel. Het is daarmee misschien wel een van de belangrijkste Britse vliegtuigen uit het naoorlogse tijdperk.