[ M779 ] Mantua U.S.S. Constitution 1/98

Mantua 779 USS Constitution 1/98

Prachtig schaalmodel van het Amerikaanse schip 'Constitution'. Na twee mislukte pogingen werd ze uiteindelijk op 31 december 1797 te water gelaten. Ze werd bekend als 'Old Irensides' en bleef in dienst tot 1897 toen ze werd teruggesleept naar de plaats van haar lancering in Boston, waar ze als museum blijft.

Een korte geschiedenis van de USS Constitution. De

USS Constitution, bekend als "Old Ironsides", is een driemaster met een houten romp van de Amerikaanse marine. Vernoemd naar de United States Constitution, is het oudste nog varende schip ter wereld en is het nog steeds in dienst bij de Amerikaanse marine (terwijl de HMS Victory met dertig jaar het oudste nog varende schip ter wereld is, ligt het permanent in het droogdok). De Constitution was een van de zes oorspronkelijke fregatten die door de Naval Act van 1794 voor bouw werden goedgekeurd. Joshua Humphreys ontwierp ze als de belangrijkste schepen van de marine, waardoor de Constitution en haar zusterschepen groter en zwaarder bewapend waren dan de standaardfregatten uit die tijd.

De USS Constitution werd gebouwd op de scheepswerf van Edmund Hartt in Boston, Massachusetts, van het veerkrachtige hout van 2000 levende eiken (met name zuidelijke levende eiken), gekapt en gefreesd in Gascoigne Bluff op St. Simons, Georgia. De planken van de Constitution waren tot 17,8 cm dik. Het ontwerp van het schip was ook uniek voor die tijd vanwege de diagonale dwarsverbindingen in het skelet van het schip, die aanzienlijk bijdroegen aan de structurele sterkte van het schip. Paul Revere smeedde de koperen spijkers en bouten die de planken op hun plaats hielden en de koperen bekleding die de romp beschermde. Het kostte verschillende mislukte pogingen om de Constitution in 1797 te water te laten voordat ze uiteindelijk de haven van Boston binnengleed. Aldus bewapend ging de Constitution op 22 juli 1798 voor het eerst de zee op en patrouilleerde ze voor het eerst langs de zuidoostkust van de Verenigde Staten tijdens de quasi-oorlog met Frankrijk. Tijdens haar dienst in het conflict namen de matrozen en mariniers van de Constitution deel aan de amfibische operatie tegen Puerto Plata en Santo Domingo, waarbij de Franse kaper Sandwich werd uitgesneden en de kanonnen van het lokale Spaanse fort werden doorboord.

In 1803 werd de Constitution aangewezen als vlaggenschip van het Mediterranean Squadron onder kapitein Edward Preble en werd ingezet tegen de Barbarijse staten van Noord-Afrika, die eerbetoon eisten van de Verenigde Staten in ruil voor toegang van Amerikaanse koopvaardijschepen tot havens in de Middellandse Zee. De Preble begon een agressieve campagne tegen Tripoli, waarbij havens werden geblokkeerd en versterkingen werden gebombardeerd. Uiteindelijk kwamen Tripoli, Tunesië en Algerije tot een vredesverdrag.

De Constitution patrouilleerde twee jaar na het einde van de oorlog langs de Noord-Afrikaanse kust om de voorwaarden van het verdrag af te dwingen.

In 1807 keerde ze terug naar Boston voor een twee jaar durende renovatie. Het schip werd in 1809 opnieuw in gebruik genomen als vlaggenschip van het North Atlantic Squadron onder Commodore John Rodgers.

Begin 1812 waren de betrekkingen met het Verenigd Koninkrijk verslechterd en begon de marine zich voor te bereiden op de oorlog, die op 20 juni werd verklaard. Kapitein Isaac Hull, die in 1810 tot commandant van de Constitution was benoemd, ging op 12 juli zonder bevel uit zee om te voorkomen dat ze in de haven zou worden geblokkeerd.Het was zijn bedoeling om zich aan te sluiten bij de vijf schepen van Rodgers' squadron.

Constitution zag op 17 juli vijf schepen voor de kust van Egg Harbor, New Jersey. De volgende ochtend hadden de uitkijkposten vastgesteld dat het een Brits squadron was dat Constitution had gezien en de achtervolging inzette. Hull en zijn ervaren bemanning bevonden zich in een windstilte en lieten hun boten overboord vallen om hun schip buiten bereik te slepen. Door het schip met kedge-ankers naar voren te trekken en de zeilen nat te maken om te profiteren van elke windvlaag, boekte Hull langzaam vooruitgang tegen de achtervolgende Britten. Na twee dagen en nachten van zwoegen in de meedogenloze julihitte, ontweek Constitution eindelijk haar achtervolgers.

Maar een maand later, op 19 augustus, ontmoette ze er weer een: het fregat HMS Guerriere voor de kust van Nova Scotia. Het Britse schip vuurde het eerste schot van de slag af; 20 minuten later was Guerriere een ontmast wrak, zo zwaar beschadigd dat het niet de moeite waard was om naar de haven te slepen. De Hull had zijn zwaardere brede zeilen en de superieure zeileigenschappen van zijn schip gebruikt, terwijl de Britten tot hun verbazing zagen dat hun schot onschadelijk leek terug te kaatsen op de sterke romp van levend eikenhout van de Constitution, wat haar de bijnaam "Old Ironsides" opleverde.

Onder bevel van William Bainbridge ontmoette de "Old Ironsides" in december de HMS Java, een ander Brits fregat. Hun drie uur durende gevecht maakte de Java ongeschikt voor reparatie, dus werd ze verbrand. De overwinningen van de Constitution gaven het Amerikaanse volk een enorme moreelboost.

Ondanks dat ze vele maanden in de haven moest doorbrengen, hetzij in reparatie, hetzij vanwege blokkades, wist de Constitution nog acht keer te veroveren onder bevel van Charles Stewart, waaronder een Brits fregat en een sloep die samen voeren en waartegen ze gelijktijdig vocht, voordat de vrede in 1815 werd uitgeroepen. Na zes jaar van uitgebreide reparaties keerde ze terug in dienst als vlaggenschip van het Mediterranean Squadron. Ze zeilde in 1828 terug naar Boston.

Een onderzoek in 1830 wees haar ongeschikt voor de zeevaart uit, maar het Amerikaanse publiek uitte grote verontwaardiging over de aanbeveling om haar te slopen, vooral na de publicatie van Oliver Wendell Holmes' gedicht "Old Ironsides". Het Congres keurde een begroting voor de wederopbouw goed en in 1835 werd ze weer in gebruik genomen. Ze diende als vlaggenschip in de Middellandse Zee en de Stille Zuidzee en maakte een reis van 30 maanden rond de wereld, beginnend in maart 1844.

In de jaren 1850 patrouilleerde ze langs de Afrikaanse kust op zoek naar slavenhandelaren en tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog diende ze als opleidingsschip voor adelborsten.

Na een nieuwe wederopbouwperiode in 1871 vervoerde ze goederen voor de Wereldtentoonstelling van Parijs in 1877 en diende ze opnieuw als opleidingsschip. Ze werd in 1882 buiten dienst gesteld en werd gebruikt als ontvangstschip in Portsmouth, New Hampshire. Ze keerde in 1897 terug naar Boston om haar honderdjarig bestaan ​​te vieren.

In 1905 redde het publieke sentiment haar opnieuw van de sloop; in 1925 werd ze gerestaureerd dankzij donaties van schoolkinderen en patriottische groeperingen. Ze werd op 1 juli 1931 weer in dienst genomen en vertrok op sleeptouw voor een reis langs 90 havensteden langs de Atlantische, Golf- en Pacifische kust van de Verenigde Staten. Van 1920 tot 1923 werd ze omgedoopt tot Old Constitution, om haar naam vrij te maken voor een nieuwe (maar uiteindelijk nooit voltooide) slagkruiser.

Meer dan 4.600.000 mensen bezochten haar tijdens de drie jaar durende reis. Nadat ze haar positie als Amerikaans icoon had veiliggesteld, keerde ze terug naar haar thuishaven Boston. In 1941 werd ze permanent in dienst gesteld en in 1954 werd de minister van Marine bij wet verantwoordelijk gesteld voor haar onderhoud.

Op 11 juli 1976, als onderdeel van haar tweehonderdjarig bezoek aan de Verenigde Staten, kwamen Koningin Elizabeth II van Groot-Brittannië en Prins Philip naar Boston om het schip te bezichtigen met commandant Tyrone G. Martin. De minister van Marine, J. William Middendorf, overhandigde de Koningin vervolgens een speciaal geschenk: een scheepskist gemaakt van origineel hout dat begin jaren 70 tijdens een renovatie van de romp van de Constitution was verwijderd.

Van 1992 tot 1995 onderging de Constitution een 44 maanden durende refit en revisie, die ertoe leidde dat het schip weer volledig zeilklaar was. Haar refit was veel minder uitgebreid en intensief dan die van de Constellation, omdat de Constitution in veel betere staat verkeerde.

Op 21 juli 1997, als onderdeel van de viering van haar 200e verjaardag, voer de Constitution voor het eerst in meer dan een eeuw weer uit. Ze werd van haar vaste ligplaats in Boston naar Marblehead gesleept, waarna ze zes zeilen zette (fok, marszeil en stuurman), een uur lang zonder hulp voer en een saluutschot van 21 kanonnen afvuurde.

De moderne rol van "Old Ironsides" is die van "staatsschip". Met als missie de marine te promoten bij miljoenen bezoekers en waarnemers per jaar, neemt de bemanning van 55 hedendaagse matrozen deel aan ceremonies, educatieve programma's en speciale evenementen, terwijl ze het schip openhoudt voor bezoekers en rondleidingen verzorgt. Het schip is nog steeds volledig in bedrijf en is een van de slechts twee schepen in de Amerikaanse marine die momenteel in dienst zijn en een vijandelijk schip tot zinken hebben gebracht; de andere is de USS Simpson. De bemanning bestaat uitsluitend uit actieve matrozen en de opdracht wordt binnen de marine beschouwd als een speciale taak. Traditioneel wordt de taak van kapitein van het schip toegewezen aan een actieve marinecommandant.

De USS Constitution is een van de locaties langs de Freedom Trail en maakt deel uit van Boston National Historical Park, beter bekend als de Charlestown Navy Yard. Het schip is open voor publiek.

Bouwdoos in houtbouw, de kit bevat bouwplannen met  Italiaanse,  Engelse, franse, duitse en nederlandse instructies,

walnoot of linde planken,  gietstukken, houten masten en rondhouten, messing en walnoot beslag, geëtste messing details, tuigagekoord en vlag. Alle multiplex onderdelen zijn laser gesneden voor nauwkeurigheid.

lengte 960mm

breedte 320mm

hoogte 670mm

Hou er rekening mee dat de reddingsboten op de foto's een optioneel onderdeel zijn en niet in de set worden meegeleverd.

u heeft er één van 60mm  / vijf van 90mm   /  één van 100mm nodig 

ook de koperen plaatjes voor de onderkant van de romp zijn optioneel M32900