De Boeing B-17 'Flying Fortress' was een van de belangrijkste viermotorige zware bommenwerpers van de VS en opereerde naast de B-24 Liberator en de latere B-29 Superfortress in alle theaters van de Tweede Wereldoorlog. Het is een feit dat de B-17 zag bijna nooit zijn plaats in de geschiedenis en de nederlaag van nazi-Duitsland, toen het prototype, bekend als Model 299, neerstortte als gevolg van een pilootfout tijdens de evaluatie in oktober 1935. Gelukkig was het ontwerp zo veelbelovend gebleken tijdens de testfase , die in feite de vereisten van de oorspronkelijke specificatie overtrof, dat er nog meer prototypes werden besteld ondanks dat Boeing het oorspronkelijke contract met het United States Army Air Corps verloor.
Het was deze verdere evaluatie die ervoor zorgde dat het type in 1938 in actieve dienst kwam. De naam 'Flying Fortress' werd bedacht door een krantenhacker die getuige was van een de uitrol van de machine, vol met kanonnen en geschutskoepels, en Boeing besefte dat dit het soort propaganda was dat ze nodig hadden, en registreerde de naam. Na de eerste prototypes begon de serieproductie van de B-17 met de B-17B-variant en onderging een ingrijpende herziening met de introductie van de 'E'. Dit type had een aanzienlijk opnieuw ontworpen staart en filet die in de volgende versies voorkwamen, waardoor de b-17 zijn iconische profiel kreeg. Er werd een extra lengte van 3 meter aan de romp toegevoegd. Andere verfijningen waren onder meer de toevoeging van een staart- en rugkoepel, en de toevoeging van een Bendix-koepel ter vervanging van het vaste badkuiptype dat eerdere versies sierde. Dit bleek teleurstellend te zijn en werd uiteindelijk vervangen door de Sperry-kogelkoepel die een permanent kenmerk werd van alle toekomstige merken.
Verschillen tussen de E- en F-versies waren voornamelijk veranderingen in de lay-out van de neusbewapening, waarbij verspringende wangkanonnen werden geïmplementeerd, en een verandering in de glazen neus van de bombardier, hoewel dit af en toe tussen machines zou variëren, met een aantal subtypes en aanpassingen die werden aangebracht. . Andere veranderingen waren onder meer motorkappen met een rondere voorwaartse straal, schoepenbladen en een versterkt onderstel, waardoor de interne bomlading kon verdubbelen van 4000 pond naar 8000 pond.
De B-17F werd aangedreven door 4 x Wright R-1820 "Cyclone" radiale motoren met turbocompressor die tijdens de levensduur van de B-17 constant werden opgewaardeerd en ook werden vervoerd
11 x .50cal M2 Browning machinegeweren, met soms een twaalfde in de glazen neus. De spanwijdte was 103ft 9in, met een lengte van 74ft 4in. Een bemanning van 10 werd doorgaans gedragen door de B-17.
![[ HKM01F002 ] Hong Kong models B-17F Flying Fortress - "Memphis Belle" 1/48](/web/image/product.product/203847/image_1024/%5B%20HKM01F002%20%5D%20Hong%20Kong%20models%20B-17F%20Flying%20Fortress%20-%20%22Memphis%20Belle%22%201-48?unique=3602c44)
